"ری نامه"

مرگ از ایوان ایلیچ دور بود، او یک قاضی موفق و در ظاهر متمول بود. تنها 45 سال داشت و هم‌چنان برای زندگی تلاش می‌کرد. اما مرگ درست به هنگام تعویض پرده‌های منزلش در کمین او بود و او را از روی چهارپایه زمین زد و با خود همراه کرد.به قلم: فائزه محمدنیا؛ کارشناسی ارشد ادبیات روسی، دانشگاه تهراناین روزها یکی از نشانه‌های روشن فکر بودن مطالعه آثار ادبی کلاسیک روسیه است. شما در هر جمع و گروهی از جوانان، میان‌سالان و یا حتی سالمندان که وارد شوید حتما یک نفر را به حقیقت شیفته و واله‌ی ادبیات کلاسیک روسیه می‌بینید. اما این ادبیات روسیه چه در خود دارد که طرفدارن دو آتشه‌ای در هر گوشه از جهان دارد و معیاری برای انتلکتوئالی محسوب می‌شود؟خود من هم تا پیش از ورود به دنیای پر رمز و راز ادبیات روسیه، کتاب‌های ادبیات روسیه را کتاب‌هایی چند جلدی و خسته‌کننده با شخصیت‌هایی با اسامی سخت و بلند بالا که گاهی در میان داستان تغییر می‌کردند (در زبان محاوره روسی هم‌چون سایر زبان‌ها، اسامی به صورت تحبیبی و خلاصه استفاده می‌شوند که به دلیل پیچیدگی‌های خاص زبان روسی به طور کامل با اسم اولیه تفاوت دارند. به همین علت گاهی این‌طور به نظر می‌رسد که اسامی از میانه‌ی داستان تغییر کرده‌اند؛ درحالی‌که این اسامی جدید صرفا حالت تحبیبی اسامی اولیه هستند.) و گاهی شبیه به یک‌دیگر می‌شدند؛ می‌شناختم.با دیدن چهار جلد رمان جنگ و صلح تپش قلب می‌گرفتم و نمی‌دانستم چطور داوران جایزه‌ی نوبل حوصله کرده‌اند چهار جلد رمان «دُن آرام»ِ شولوخوف را بخوانند و جایزه‌ی نوبل را به آن اعطا کنند. جایزه‌ای که دستان جناب شولوخوف از ترس حکومت شوروی هرگز آن‌را لمس نکردند.اما حالا و پس از گذشتن از در ورود این مکان پر رمز و راز و رسیدن به زیبایی‌, ...ادامه مطلب