سمن‌ها: انتظارات و ظرفیت‌ها...

یک اقتصاد ایده‌آل را تصور کنید که در آن هیچ مانعی برای تجارت در هیچ بازاری نیست، میزان عرضه و تقاضا همیشه متعادل است و همه به بیشینه سود خود می‌رسند. موازنه حاصل از این دنیای ایده‌آل نشانگر مجموعه‌ای از شرایط بهینه است که شرایط بهینگی خوانده می‌شود. در دهه ۶٠، ریچارد لیپسی و کلوین لنکستر به عواقب واردشدن یک محدودیت (یا اختلال) در چنین نظامی پرداختند که سبب می‌شود یک یا دو شرط بهینگی دیگر موجود نباشد. آنها نشان می‌دهند که در‌حالی‌که سایر شرایط بهینگی ممکن است همچنان موجود و قابل دسترس باشند در این شرایط به کارگیری آنها دیگر به بهینگی کمک نمی‌کند. به بیان دیگر، اگر یکی از شرایط بهینگی محقق نشود، بهترین جایگزین دوم، مستلزم نادیده‌گرفتن همه دیگر شرایط بهینه است.