در جشن زادروز عبدالوهاب شهیدی چه گذشت ؟
جشن تولد ۹۸ سالگی عبدالوهاب شهیدی عصر شنبه (۶ مهرماه) درمنزلش برگزار شد. در این مراسم هنرمندانی چون حسن ناهید (نوازنده نی)، کامبیز روشن‌روان (آهنگساز)، محمد سریر (آهنگساز)، علی مرادخانی (رئیس موزه موسیقی)، مصطفی کاظمی (مشاور و مدیرکل دفتر شهردار تهران)، فاضل جمشیدی (خواننده) و…حضور داشتند.
شهیدی خواننده‌ای منحصربه فرد و نوازنده صاحب‌سبک و متبحر ساز عود، یکم مهر ماه ۱۳۰۱ و در شهر میمه اصفهان متولد شد. او از همان دوران کودکی با نغمه‌های موسیقی ایرانی آشنایی داشت؛ پدرش میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی از نوادگان شهید ثانی است. حضور و فعالیت این خواننده پیشکسوت در عرصه موسیقی به سال‌های خیلی دور برمی‌گردد و در محضربزرگانی همچون تاج اصفهانی، ادیب خوانساری و اسماعیل مهرتاش تلمذ کرده است. عبدالوهاب شهیدی در آستانه ۹۸ سالگی برای مردم سرزمینش و هنرمندان کشورش آرزوی سلامتی دارد و میگوید: «در کشور ما هنرمندانی بودند که نزدیک به ۸۰ سال عمر گرانبهای خود را پای هنرشان گذاشتند و خون دل خوردند. این درحالی است که می‌توانستند بخوبی از زندگی‌شان لذت ببرند. امیدوارم هنرمندان‌مان هیچگاه دردمند نشوند و بتوانند از زندگی‌شان لذت ببرند». حسن ناهید نوازنده پیشکسوت ساز نی و از دوستان قدیمی عبدالوهاب شهیدی در مورد او میگوید:«آشنایی من با استاد شهیدی به نیم قرن می‌رسد و افتخار داشتم حدود ۵۴ سال درس اخلاق و هنر را ازمحضر ایشان بیاموزم. اغلب اجراهای من در ارکسترمرحوم فرامرز پایور و در همراهی با آقای شهیدی بوده وعلاوه بر آن در برنامه گلها نیز اجراهایی داشته‌ایم همچنین در اغلب کنسرت‌های خارج از کشور درخدمت استاد شهیدی بودم. این دوستی ادامه پیدا کرد تا به امروز و در این سال‌ها جز محبت و خوبی چیزی از ایشان ندیده‌ام. آقای شهیدی شاگرد مرحوم اسماعیل مهرتاش بودند و حدوداً ۲۳ سال در جامعه باربد به سرپرستی استاد مهرتاش فعالیت می‌کردند و در آن سال‌ها زحمات بسیاری درعرصه موسیقی کشیدند. سبک خوانندگی ایشان منحصر به فرد است. مانند دیگر خواننده‌های قدیم چون بنان، ایرج، گلپا و… که هر کدام سبک جداگانه‌ای داشتند. اما متأسفانه در حال حاضر کسانی که به‌دنبال خوانندگی هستند همه یک نفر را می‌شناسند و تنها به تقلید از صدای استاد شجریان می‌پردازند.» محمد سریر آهنگساز و موسیقیدان ایرانی عبدالوهاب شهیدی را حافظ موسیقی ملی ایران می‌داند و میگوید: «بخشی از فرهنگ موسیقی ایران متعلق به عبدالوهاب شهیدی است و در چندین نسل حضور پررنگ داشته‌اند. آشنایی من با ایشان به پیش از انقلاب و در رادیو برمی‌گردد. بزرگانی چون شهیدی در زمینه فرهنگ و هنر روزگار بسیار اثر‌گذار بوده و هستند و نقش بسزایی داشته‌اند. اما متأسفانه روزگار امروز ما به گونه‌ای شده که از لذت‌های معنوی که برای ما به یادگار مانده بهره اندکی می‌بریم و کمتر به آن می‌اندیشیم. صدای این هنرمندان بزرگ انعکاس فرهنگ و ادراک هنری گذشتگان ما و زمینه‌ای برای پیوند احساس و اندیشه مخاطبین با گذشتگان است. کامبیز روشن روان آهنگساز و مدرس موسیقی هم درباره ویژگی‌های شهیدی اضافه کرد: «عبدالوهاب شهیدی نوازنده منحصر به فرد ساز عود و خواننده‌ای با صدای مخملین و بسیار دلنشین است. من دوران جوانی و نوجوانی‌ام را با صدای ایشان زندگی کردم و از هنر ایشان درس‌های بسیاری گرفتم. آثار بسیاری از آقای شهیدی به یادگار مانده اما یکی از قطعاتی که اجرا کرده بودند قطعه معروف و زیبای «زندگی» بود. این اثر را بارها و بارها شنیده‌ام و بسیار از آن لذت برده‌ام. عبدالوهاب شهیدی در دوره‌ای زندگی می‌کردند که بزرگانی چون پایور، جلیل شهناز، تجویدی و بسیاری از بزرگان دیگر حضور داشتند و مسبب یک حرکت موسیقایی بسیار زیبا هم در نوازندگی و هم در خوانندگی شدند؛ بخصوص در زمانه‌ای که نوازنده عود بسیار کم بود».